⬅️ در پی انتشار ویروس کرونا، برخی دغدغه‌مندان سلامت در مورد وجوب روزه در این شرایط سوال کرده‌اند. اما متاسفانه برادرانی که در دفاتر بیوت، فتوا را نقل می‌کنند به‌گونه‌ای پاسخ پرسش را مطرح می‌نمایند که راه فرار را برای برخی افراد هموار می‌کنند.

🔻پاسخ ایشان در بیان نظر مرجع، حالت فرض، شرط و “اگر اگر” پیدا می‌کند و تطبیق مصداقی و چیزی که غالب مکلفین با آن در بیرون مواجه هستند را بر عهده خود مکلف می‌گذارند در صورتی که وجوب روزه از قریب به اتفاق افراد جامعه ساقط نمی‌شود و عده قلیلی شرایط خاصِ اسقاط روزه را دارند. مخصوصا اینکه از ویژگی‌های انسان، فرار از تکلیف است چون انجام تکلیف زحمت و مشقت دارد و از دیگرسو امکان تقطیع و سوءاستفادهٔ برخی رسانه‌ها را نیز به دنبال دارد.

❓پرسش ما از برادران این است که وقتی فردی تمام جوانب احتیاط را مراعات کند و بازهم خوف به ابتلا داشته باشد آیا این خوف عقلایی و معتنا به است؟ اگر بنا باشد با همین دست فرمان، روزه از دست برود تمامی کادر درمان، نانوایان، رانندگان، مسافرین اتوبوس‌ها و متروها و… لازم نیست روزه بگیرند چون این ترس همیشه وجود دارد؛ در حالی که روشن است که با اقدامات پیشگیرانه این ترس از بین می‌رود هرچند به صفر نمی‌رسد.

👈🏻 بله، قبول داریم که ممکن است این ترس برای افرادی که بیماران کرونایی را پرستاری و درمان می‌کنند وجود داشته باشد ولی با این حال آنها هم می‌توانند با پوشیدن لباس‌های مخصوص و ماسک و غیره از این ترس بکاهند و روزه بگیرند. و اگر با اتخاذ تمامی شرایط، از روزه گرفتن معذور باشد و در برابر خداوند بخاطر ناتوانی از ادای تکلیف، احساس شرمندگی کند حتما عذر او پذیرفته است.

📌 بنابراین نباید در نقل فتاوا به گونه‌ای عمل کنیم که موارد بیرونی که عمدتا با رعایت پروتکول‌های بهداشتی خوف ابتلا به آنها از بین می‌رود در کنار موارد نادر قرار گیرد. وظیفه ناقلین فتوا، دقت‌های ریز و جزئی است که بهانه‌ای به دست دیگران ندهد.

🖋 محمد گنج خانلو