استاد اکبرنژاد در ابتدا گفتند:
⬅️ بیش از اینکه درباره کتاب نقل به معنا صحبت کنم می‌خواهم در مورد فضای حاکم بر حوزه‌های علمیه سخن بگویم.

🔻وی ادامه داد شرایطی پیش آمده که تحمل شنیدن حرف‌های همدیگر سخت شده است؛ شنیدن استدلال‌های طرف مقابل را نمی‌پذیریم و یکدیگر را رمی و تکفیر می‌کنیم. در این جامعه نمی‌شود مفاهمه کرد.

🔸ایشان گفتند: حضرت ابراهیم(ع) به صورت مکرّر توحید را بر عمویش عرضه می‌کند و این کار وی نیز از روی دلسوزی بود و پس از تهدیدهای عمویش در نهایت می‌گوید تو را دعا می‌کنم. این رویه تا زمانی که روشن شد که وی دشمن خدا است ادامه داشت.

مدیر مؤسسه فقاهت ادامه دادند:
👈 همین که در مباحث وحدت، موفق نشدیم به خاطر این است که کسی که زمانی سکاندار تقریب مذاهب بوده است حتی اشتباه برادر شیعی‌اش را برنمی‌تابد و با ادبیات تکفیر سخن می‌گوید؛ علت اصلی این رویه این است که ما خود را منجی و حق مطلق می‌دانیم و مخالف را مخالف حق می‌پنداریم.

❓ایشان بیان داشتند این حوزه‌ای که خودش را تحمل نمی‌کند آیا می‌تواند رهبر تقریب باشد؟
من هشدار می‌دهم آخر این رویه به شقه شقه کردن کشور خواهد انجامید.

🔹در این حوزه گفتند فلانی به علما توهین کرده است چون می‌گوید اصول زوائد دارد. چنین حوزه‌ای نباید اسم آزاداندیشی را بر زبان بیاورد و دم از آن بزند؛ حوزه‌ای که بعد از چندصد سال نمی‌تواند از یک متن علمی دست بکشد چگونه ادعای آزاداندیشی می‌کند؟!

آقای اکبرنژاد در ادامه جلسه گفتند:

✅ بحث نقل به معنا از مباحثی بود که جای آن را در جریان علمی حوزه، خالی می‌دیدیم. این کتاب حاصل سه مقاله درباره نقل به معنا است.

🔸 وی با اشاره به اهمیت این بحث ادامه دادند قائل شدن به نقل به معنا آثار فقه الحدیثی و رجالی دارد، که نباید از آن غافل شد.