هیأت هفتگی مؤسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی این هفته نیز طبق معمول روز سه شنبه ۲۶ آبان ماه ۱۳۹۴ مصادف با سالروز شهادت حضرت رقیه (س) برگزار گردید. جلسه با تلاوت آیات قرآن کریم آغاز گردید. سپس حجت الاسلام اکبرنژاد مدیر مؤسسه با موضوع لزوم توجه به نعمت ها و شکرگذاری آن ها سخن گفتند.

مدیر مؤسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی سخن خود را اینگونه آغاز کرد: خداوند متعال را شاکریم که توفیق داد جوانی خود را در راه او صرف کنیم. نعمت تا وقتی هست، قدرش را نمی دانیم؛ مثل ماهی که همه چیز را پیرامون خود می فهمد؛ مگر وجود آب را. ما نیز توفیقات بزرگی داریم که گاه از وجود آن ها غفلت می کنیم. همین که حق تعالی از بین این همه مشاغل و بندگان، به ما توفیق داد عَلم دین را بلند کنیم و در خیمه گاه حضرت ولی عصر (عج) تنفس کنیم نعمت بسیار بزرگی است. توجه به این نعمات باعث نشاط و انرژی در آدمی می شود.

شخصی نزد امام صادق (ع) از مضیقه معیشت و تنگدستی گله کرد. حضرت (ع) به وی گفتند: حاضری محبت ما را به فلان مبلغ بفروشی؟ وی گفت: خیر. حضرت مکرر مبلغ را بالا بردند و وی بدون هیچ تعلل و مکثی می گفت: نه. عاقبت حضرت به وی متذکر شدند: ببین چه سرمایه ی گرانبهایی داری که حتی حاضر نیستی با ثروت دنیا معاوضه کنی.

حجت الاسلام اکبرنژاد در ادامه گفت: ما شخصا حاضر نیستیم یک نخ لباس روحانیت را با کل دنیا معاوضه کنیم؛ حتی نعمت نوشتن و اینکه می توانیم تعقل و استدلالات خود را خیلی روان روی کاغذ بیاوریم –نعمت بسیار ارزنده ای است که- با ثروت های گزاف دنیا معاوضه نخواهیم کرد.

انسان در فقر مالی هم باید عزیز باشد؛ نه اینکه حس افتادگی، خمودی و شکست کند؛ چراکه گرچه از مال دنیا بی نصیب است، ولی در عوض نعمت های والاتری دارد؛ در نتیجه صرف فقر مالی به معنای بی مقدار بودن و نداری نیست. ما نعمت سربازی امام زمان (عج) را با کل دارایی مدیر مایکروسافت عوض نمی کنیم؛ چون ما غنی تر و داراتر هستیم. اگر از این زاویه با عینک واقع بینی به نعمت ها و دارایی خود نگاه کنیم حتما احساس لذت، فخر و نشاط به ما دست خواهد داد. لذت یعنی هنر ارتباط با پدیده ها و زاویه ی دید درست؛ لذا نگرش انسان از زاویه ی درست به قضایا و حقایق پیرامونش هنر می خواهد.

حضرت علی(ع) می فرماید: بزرگترین تفریح، کار کردن است. اگر کسی درست به شغل خود نگاه کند حتما از کار خود لذت خواهد برد؛ البته به شرطی که بدون شتاب و تکلف کار کند؛ چرا که این موارد موجب تلخی کار می شود. بنابراین انسانی که منطقی و با برنامه کار می کند از پژوهش خود، منبر و یا درس خواندن لذت می برد؛ چراکه ثمره ی کار او منجر به هدایت انسان ها می شود و هدایت یک انسان موجب فرح آدمی خواهد شد. پس ما بوسیله ی نگاه های درست باید از حیات طیبه ی خویش لذت ببریم.

نویسنده کتاب منطق تفسیر متن در ادامه ی سخنان خود گفت:

در روایتی[۱] آمده: عبدالحمید واسطی-یکی از اصحاب بسیار خوب- به امام باقر (ع) عرضه داشت: از کار و کاسبی به خاطر این امر (قیام شما) افتادیم؛ بازار را رها کردیم و کم مانده کار ما به گدایی بیفتد.

این نکته لازم به ذکر است که اصحاب ائمه(ع)، امام خویش را قائم آل محمد(ع) می دانستند؛ لذا هرآینه منتظر و آماده ی قیام وی بودند.

امام (ع) در پاسخ او فرمود: خیال می کنی کسی که خود را وقف خداوند کند، حق تعالی وی را رها می کند و راهی برای برون رفت وی از مشکلات قرار نمی دهد؟ به خدا قسم خداوند بابی برای گشایش امور او قرار خواهد داد؛ و رحمت خداوند بر هرکه امر ما را زنده کند.

این خیلی ارزشمند است که کسی خود را وقف امام خویش کند و تمام هم و غمش در جهت احیای امر امام زمانش باشد. آقای نجفی مسئول مجله فقه-شاگرد امام خامنه ای(دامت برکاته)- می گفت: درس مقام معظم رهبری از شلوغ ترین درس های مشهد بود؛ ولی از آنجایی که ایشان خود را وقف انقلاب کرده بود کلاس درس ایشان تعطیل شد. این یعنی وقف؛ ولیکن بسیاری برای تعطیل نکردن درس خود هزار بهانه و توجیه می آورند و آن قدر تدریس خود را مهم جلوه می دهند، گویا بزرگترین مهم دنیا در دست ایشان است و تعطیلی آن منجر به فساد دین و دنیا خواهد شد؛ حال آنکه گاهی وظایف مهم تری از تدریس هست. بنابراین همواره باید افرادی باشند که مثل عبدالحمید خود را وقف امام خویش کنند؛ وگرنه در شرایطی که عده ای دنبال مدرک دانشگاهی هستند و عده ای به دنبال اولویت هایی که برای خود تراشیده اند، امر دین احیا نمی شود.

بنده قسم می خورم زمانی که ساواک مقام معظم رهبری را دستگیر کرد؛ حتی به مخیله ی ایشان نمی خورد که روزی رئیس جمهور یا رهبر نظام اسلامی شود؛ بلکه فقط و فقط به وظیفه ی خود که وقف جان و مال در راستای اهداف انقلاب اسلامی و براندازی طاغوت بود می اندیشید. سرباز واقعی امام زمان(عج) تکلیف مدار است؛ بنابراین فقط به وظیفه می اندیشد.

عبدالحمید گفت: مرجئه به ما می گویند که ما مثل شما خود را به آب و آتش نمی زنیم؛ بلکه هر موقع این وعده محقق شد، در شمار اهل حق حاضر خواهیم شد و آنگاه ما و شما برابر خواهیم بود.

مدیر مؤسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی با تطبیق روایت بر زمان حاضر گفت: اکنون نیز عده ای در امر تحول حوزه علمیه مثل مرجئه عمل می کنند؛ حتی دیگران را نهی از هرگونه اقدامی می کنند؛ این افراد فقط و فقط دنبال راهی هستند که صددرصد صحیح و بی اشکال باشد و حال آنکه برای رشد علم عده ای باید فدا شوند و خود را موش آزمایشگاهی کنند. در دیداری که حجت الاسلام آقاتهرانی از مؤسسه داشتند، همین مطلب را بیان کردند که “اسلام موش آزمایشگاهی می خواهد.” در جبهه نیز همینگونه بود؛ عده ای روی مین می رفتند تا بقیه راه درست را پیدا کنند.

امام(ع) فرمود: اگر توبه کنند توبه ی آن ها پذیرفته است. عبدالحمید سوال نمود: یعنی ما –با تحمل این همه زحمت و مشقت سربازی و وفاداری- با آن ها برابریم؟ امام (ع) در پاسخ گفتند: شما قله ها و حکام زمین خواهید بود (با آن ها قابل مقایسه نیستید).

تفاوت ندیده ایمان آوردن با افرادی که آخر کار ورود می کنند از زمین تا قله است. ارزش کار همین است، زمانی که احتیاج به آدمی است ورود کند؛ نه زمانی که بود و نبود آدمی در قوت و قدرت حق تاثیری ندارد. آن ها سرباز و فدایی حق هستند؛ ولی اینها بهره بران از ثمرات حکومت حق هستند. متاسفانه برخی این را هنر میدانند که طلاب قدم در راه های نرفته نگذارند و خود را فدای تحول علم نکنند؛ مَثل اینان همچون کسانی است که روایت درباره آن ها می گوید: تا یقین نکنند نهی از منکر برای او هیچ ضرری ندارد، اقدام نمی کنند.

آدمی باید عنصر فلز خود را ارتقا دهد؛ آلومینیوم در برابر تحمل فشار، یک طاقتی دارد، مس از آن بیشتر، تا برسد به فولا و چدن. شما باید مثل چدن محکم و استوار باشید. امام خامنه ای در تشبیه یکی از علما گفته بودند: فلز ایشان همچون فلز امام(ره) است؛ آن قدر محکم و استوار است که می توان جامعه ای را روی آن سوار کرد و خم نشود.

حجت الاسلام اکبرنژاد در پایان سخنان خود گفت: این هنر نیست که به بهانه ی خود را نشان ندادن، در انجام امور کوتاهی کنیم؛ این کار نه تنها پسندیده نیست بلکه معصیت است. حتی برخی موش کتابخانه ای هستند؛ یعنی تنها به درس خواندن و برنامه مند بودن فکر می کنند؛ این افراد هیچ کاری به کارهای سازمانی و تشکیلاتی ندارند. نظم بسیار خوب و لازم است ولی انعطاف در نظم نیز ضروری است؛ گاهی کارهای مهم و لازمی پیش می آید که در راستای احیای امر امام زمان (عج) و تحول حوزه علمیه است، انسان باید خود را با تکلیف تنظیم کند.

مشکل کار ائمه (ع) نیز کوتاهی اصحاب بود؛ آن ها دنبال اولویت های ائمه (ع) نبودند. ما فقط دوست داریم در فراق امام خویش ضجه بزنیم؛ اما دریغ از کار اجرایی و عملیاتی برای تحقق ظهور آن حضرت (عج). باید همواره ملتفت باشیک که حتی یک دقیقه کار بیشتر نیز غنیمت است. ما امروز در محل آزمون و محک هستیم؛ وگرنه فردای امروز که حقانیت این امر روشن شد، کارکردن دیگر چه ارزشی دارد؟

پس از سخنرانی حجت الاسلام اکبرنژاد کلیپی با موضوع فرزندان شهدا اکران گردید و در ادامه به مناسبت سالروز شهادت حضرت رقیه (س) مراسم روضه و سینه زنی برگزار گردید؛ در پایان هنگام صرف ناهار مستند “راه نو” با موضوع تورم و زوائد علم اصول – جدیدترین محصول چندرسانه مؤسسه فقاهت و تمدن سازی اسلامی- اکران شد.

[۱] الكافي (ط – الإسلامية)، ج‏۸، ص ۷۹