میان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمین تا آسمان است!

🔲 یادداشت اختصاصی “استاد اکبرنژاد” در رابطه با اظهارات برخی از فضلای حوزه در هفته پژوهش پیرامون پویایی و بالندگی علمی حوزه:

🔹به بهانه هفته پژوهش، دوباره هجمه ای علیه جریان تحول خواه شروع شده است که چرا سیاه نمایی می کنید، حوزه ما بسیار هم بالنده و آزاداندیش است. چرا که هنوز شاگرد از استادش اشکال می گیرد و هر سال کتابهای فراوانی در حوزه منتشر می شود و مجلات زیادی زیر چاپ می رود و طلبه های بی شماری در ایام تبلیغ، به اقصی نقاط کشور سرازیر می شوند و …

🔹مشکل کجاست؟ تحول خواهان می گویند: حوزه چه کار می کند؟ و طیف متصلّب سنتی ها هم می گویند: حوزه بسیار هم پرکار و پربار است!

🔹به باور نگارنده مشکل در تعریف ما از حوزه و سطح انتظار از آن است. اگر ما قم را واتیکان و حوزه را منفصل از جامعه بدانیم که بزرگترین رسالتش رساله عملیه است و تبلیغ پاره پاره و غیر منضبط در ایام خاص، طبعاً این حوزه وجود دارد و معلوم نیست دعوا سر چیست؟!

🔹در این حوزه کسی از نسلهای متمادی طلاب نمی پرسد که چه بر سرشان آمد؟ آیا در برابر بزرگترین سرمایه زندگیشان که جوانی بود، متاع متناسبی به دست آوردند؟ آیا به خواسته های خود از حوزه رسیدند یا آرزوهایشان را در میان تلّی از ناکامی دفن کردند؟ آیا جامعه (نه آن دور دست ها که همین جامعه پیرامونی خودمان) ما را پرکار و پربار می داند یا قضاوت او پشیزی ارزش ندارد؟ از نظر او، ما به رسالت خود عمل کرده ایم و او حضور ما را در زندگی خود احساس می کند؟ یا ما را رها کرده و دنبال درس خوانده های غربی را می گیرد؟

🔹بزرگوارانی چون آقایان “بوشهری”، “اراکی”، “فاضل لنکرانی”، “سقای بی ریا” و دیگران باید به این پرسش ها پاسخ دهند و بگویند که با کدام محک می خواهند درباره کارآمدی خود قضاوت کنند؟ آیا ملاک عدد و رقم است که دولت مردان نیز می خواهند هر روز با همین اعداد و ارقام به مردم بقبولاند که خیال می کنید فقیر هستید، بلکه اعداد نشان می دهد که وضعتان بهتر شده است. امروز نیز شما به جای اینکه بگویید چند اثر پژوهشی کدام مشکلات کشور را حل کرده، عدد و رقم گزارش می کنید؟!

🔺در روز روشن چشم بندی کرده، نسل های سوخته ای را که نه صدایی برای فریاد دارند و نه رمقی برای حرکت، نادیده می گیرید و افسردگی خیل عظیم طلاب را منکر می شوید؟! چرا از طلبه ها هراس دارید و سراغ آنها را نمی گیرید و از قضاوت آنها نمی پرسید؟ چرا از مردم اطرافتان واهمه دارید و سراغشان را نمی گیرید تا به شما بگویند که از شما رضایت دارند یا نه؟ چرا از مدیران دلسوز و انقلابی و کارآمد سؤال نمی کنید که آیا حوزه توانسته به پرسش های اساسی شما در حکمرانی پاسخ گو باشد؟

🔹برادران من؛ اینکه خود ما دور هم بنشینیم و از خودمان تمجید کنیم، هنر نکرده ایم که این کار ضعفاست. هنر این بود که ما سکوت کنیم و دیگران از خدمات ما تعریف کنند و تمجید نمایند.

🔹بله برادران؛ میان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمین تا آسمان است.

▪️محمد تقی اکبرنژاد