🔶فرق آنچه باید باشد با آنچه هست.

🔹اگر خروجی مجموعه ای اندازه یک صدم ظرفیت آن باشد، جای افتخار و تقدیر دارد یا جای سرزنش؟ براستی اگر مقصد دو روزه را یک ماهه طی کنیم، یا کاری دو ساعته را یک هفته انجام دهیم، باید هورا کشید و سر را بالا گرفت؟

🔹 حضرت آقا (حفظه الله) درباره ظرفیت های حوزه، به همین مثال اشاره کرده و می فرمایند:
«امروز سرمايهى حوزه، سرمايهاى متناسب با بازدهی اش نيست. مثل اين است كه شما ده ميليارد تومان يك جا سرمايهگذارى كنيد، در ماه هم، مثلًا صد ميليون تومان سود ببريد. صد ميليون، البته پول خوبى است؛ اما سودِ ده ميليارد نيست. حوزه، سرمايهى خيلى عظيمى است و بهرهاى كه ما امروز از حوزه مىبريم، خيلى كمتر از آن سرمايهى متناسب با حوزه است.
ما در دورهى خودمان، بايد اين توان و قابليّت را بيابيم كه از اين سرمايه استفاده كنيم. من خوفم از اين است كه خداى متعال از ما بپرسد «ثُمّ لَتُسْئَلُنّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النّعِيمِ» (تکاثر، ۸)؛ اين نعيم است ديگر! شما از اين نعمت، چطور استفاده كرديد؟ آيا كشور احتياج نداشت؟ آيا زمانه، زمانهاى بود كه -الحمدللّه- همه چيز روبه¬راه بود و هيچ مشكلى وجود نداشت؟ گفتيد حالا بالاخره اين هم هست و ذخيرهاى است؛ بماند براى آينده؟ آيا چنين بود، يا قدرت قاهره اى بالاى سر شما وجود داشت، كه نمىگذاشت تكان بخوريد؟ عذرتان چيست؟ (حوزه و روحانيت، ص ۱۰۱۸)»
🔹مسئولان حوزه باید در برابر «آنچه باید می شده» پاسخگو باشند و گزارش دهند، نه آنکه به خرده کارهایی که در طول ده ها سال شده، خودشان و دیگران را راضی کنند.
🔹باید به جای بزرگ کردن خرده کارها، از علت نرسیدن به نقطه مطلوب بگویند. از سویی نگاه به کارهای انجام شده، و از سوی دیگر چشم بستن بر روی ظرفیتهای عظیم حوزه و مسئولیت سابق و فعلی، همان رکودی است که منتقدان می گویند.
🔹 «فرصت سوزی» و «استعداد سوزی» عمق فاجعه ای است که در حوزه در حال شدن است و مسئولان نمی خواهند ببینند، چه رسد به اینکه قبول کنند و به فکر تحول باشند. بدتر آنکه، مسئولان نمی خواهند انتقادها را ببینند و منتقدین را شتاب زده و چشم بسته، بخوانند. معلوم است وقتی همه چیز گل و بلبل است، دیگر چه نیازی به تحول باشد.

▪️مرتضی بخشنده