نگاه به مدیران
?نگاه به مدیران
?از روز اول که حوزه آمدیم، از داستان های علما برای ما گفتند. حتی معاونت تهذیب سالانه تقویم هایی را چاپ می کند که داستان های زاهدانه ی علما در آن موج می زند. باشد که طلبه ها الگو بگیرند و عمل کنند. معمولا دو نوع داستان نقل می شود:
۱. داستان هایی که هدفشان ایجاد انگیزش علمی در طلاب است. مثلا فلان عالم در شبانه روز، ۱۷ ساعت کار علمی می کرده؛ دیگری با نور مهتاب درس می خوانده و… . علت بازگویی این خاطره ها در این است طلاب تشویق شوند تا بهتر درس بخوانند و اصلا به دنبال مدرک نروند.
۲. داستان هایی که هدفشان ترویج روحیه ی قناعت در طلاب است. بالاخره، علم گاهی ثروت آور است و از سوی دیگر، طلاب الگوی مردم هستند. پس باید زاهدانه زندگی کنند. مثلا از قناعت کم نظیر صاحب جواهر و شیخ انصاری (ه) تا بی کولر بودن حضرت روح الله (ره) در گرمای نجف می گویند.
?مخاطب هر دو نوع داستان، عموم طلاب هستند. اما نوع اول، برای طلاب مبتدی و سطح کاربرد بیشتری دارد و نوع دوم برای مدیران حوزوی.
?سوال: آیا این خاطره های درس آموز، تأثیری هم دارند؟
?جواب: آری، به شرط آنکه ابتدا، داستان های نوع دوم، در مدیران و مسئولان حوزوی تأثیر گذارند، وگرنه داستان های نوع اول هم بی تأثیر خواهند بود. استادی که در خانه ی لوکس زندگی می کند، چه خبری از زندگی طلبه اش در زیر زمین های نمور دارد؟
?حضراتی که معمولا ساعت ۷:۱۵، با ماشین های ۳۰-۴۰ میلیونی به محل کارشان می آیند، قرار است برای کدام طلبه ها اندیشه کنند و برنامه بریزند؟ -بگذریم-
?زبانِ رفتار و منش برخی اساتید و مدیران و مسئولان، به طلبه ها نصیحت می کند که تنها به زندگی آرام و بی دغدغه فکر کنید و نه هیچ چیز دیگر.
◼️نویسنده: هادی چیت ساز