?صورت مسأله را پاک نکنید!

یادداشت استاد اکبرنژاد پیرامون برخی از اظهارات مطرح شده در نشست دوره ای اساتید

?مواجهه صریح با مشکل اولین شرط لازم برای پیدا کردن راهکار مناسب و متناسب با آن است. مادامی که ما از پذیرش واقعیت طفره می رویم و به مسائل دست دوم می پردازیم، دور خود می چرخیم و ره به جایی نمی بریم.
?مثلا به این عنوان توجه کنید: «بررسی آسیبهای بی اعتمادی به متون درسی و کمبود انگیزه تحصیل» این عنوان شبیه این است که بگوییم: «بررسی آسیب های بی توجهی به دین در خانواده». یعنی فرض گرفته ایم که متون درسی خوب هستند و بلا اشکال و از سوی دیگر با دو مشکل مواجه هستیم. یک. بی اعتمادی به متون و دو. کمبود انگیزه تحصیل!
?این یعنی طفره رفتن از مواجهه با مشکل و مفروض گرفتن چیزی که منشاء همه مشکلات است. بله خود متون مشکل اصلی هستند. بدین معنا که:
?یک: تا وقتی که حوزه ما می خواهد یک متن علمی را بر همه طلاب با استعدادهای متنوع و نیازهای رنگین جامعه، تحمیل کنند، وضع بهتر از این نخواهد شد. چطور انتظار دارید طلبه ای که با عشق به تلاش و کوشش در مسیر آرمان ها، پا در رکاب امام عصر(عج) گذاشته، خط به خط رسائل و کفایه را بخواند و لذت ببرد! چطور انتظار دارید طلبه ای که می خواهد مبلغ روستایشان باشد یا مسجد محلشان را آباد کند یا در فلان دانشگاه به داد دانشجویان برسد، با حوصله دنبال مراجع ضمایر کفایه بگردد! وقتی شما حاضر نیستید مسائلی تا این اندازه بدیهی را بپذیرید، خیالتان راحت، اگر تانکها را بر سر مدرسها بنشانید، باز هم وضع بهتر از این نخواهد شد و حضور اجباری و حضور و غیاب و … تنها گرهی بر گره های پیشین خواهد افزود.
?دو. تا وقتی شما باورتان نشده است که نظام آموزشی حوزه فرسایشی است و باید کوتاه تر شود، نمی توانید به راه حل های درست دست یابید. چرا طلبه باید سه سال درگیر ادبیات باشد و کتاب پشت سر کتاب بخواند و درس بگیرد و در نهایت نه می تواند متن عربی بخواند نه ترجمه کند و نه با تراث ارتباط بگیرد؟
?راستی فهم تراث، مغنی الادیب و مطول می خواهد؟ مگر قدما شعر گفته اند یا ادعای اعجاز ادبی کرده اند؟ جز این است که با ادبیات علمی و به دور از لطایف ادبی نوشته اند؟! مشکل این است که می خواهیم طلبه چهار سال سر کلاس بیاید و هنر استاد را ببیند و در نهایت تراث فهم شود! در حالی که اگر می خواستیم تراث را بفهمد باید بخش هایی از کتاب مبسوط، شرایع، تذکرة الفقهاء، مجمع الفائده و البرهان، روضة، جواهر، مکاسب و… را از هر کدام مثلا یک باب گزینش شود. آنگاه طلبه خودش زیر نظر استاد تراث را بخواند و بفهمد. نه اینکه استاد برایش ترجمه کند و مرجع ضمیر بیابد. این کار در کمتر از یکسال شدنی است. چرا سه سال روضه، چرا چهار سال دروس خارج شیخ(ره) مگر عمر طلبه کم بهاست! چرا نمی خواهید سرعت حوادث را باور کنید!
?سه: چرا یکبار و فقط یکبار از بی رغبتی عمومی طلاب به کتابها، به این احتمال نمی رسید که این کتابها مناسب آموزش نیستند و خود متون باید تغییر کنند؟! اگر اصل با متربّی است و غرض رشد اوست، پس چرا از خود او درباره یک متن استمزاج نمی شود؟ شاید برای اینکه طلبه را در شأنی نمی بینید که از او درباره کتابها بپرسید. شاید او برای شما تجسّم انسانی است که خوب و بدش را تشخیص نمی دهد و به جای حرف زدن باید گوش باشد و فرمان برد! اشکالی ندارد اما شما که این کتابها را خوانده اید و به عمق آن رسیده اید، مثلا چه گُلی بر سر اسلام و مسلمین زده اید که انتظار دارید نسل من به شما اعتماد کند؟! کدام بنای فرهنگی، سیاسی، اقتصادی به دست شما بنا شده است. کدام گره از معضلات این مردم به دست شما باز شده است؟
?برادران من؛ اساتید معزّز و محترم؛ اگر نه یک بار که صد بار هم دور هم بنشینید و گذشته را مفروض بگیرید و بخواهید برای آینده تصمیم سازی کنید، بدانید عرض خود برده اید و زحمت طلاب را باعث شده اید.
❇️سلام و درود خدا بر شما
◾️محمد تقی اکبرنژاد

↙️جهت مشاهده متن خبر «نشست دوره ای اساتید» بر روی آدرس زیر کلیک کنید.

https://t.me/feghahat/4613