یادداشت استاد اکبرنژاد در دفاع از مرجعیت

🔶کمکم کنید تا بتوانم واضحات را به زبان استدلال در بیاورم!/ مرجعیتی که به یک بازی سیاسی تبدیل شده و روزنامه نگاران برای آن قلم تیز می کنند!/ما در حوزه با جماعتی طرف هستیم که می‌فهمند که سپور محل باید حساب و کتاب داشته باشد اما نمی‌فهمند که مرجعیت باید حساب و کتاب داشته باشد.

🔹یکی از سخت‌ترین کارها در این عالم، بیان واضحات و وجدانیات به زبان علم است. مثل اینکه به شما بگویند؛ به زبان علم ثابت کن وجود داری یا اینکه وسط روز به زبان برهان ثابت کن هوا روشن است! این چند روز گذشته از یکسو درگیر اسباب کشی هستم و از سوی دیگر شاهد اتفاقات تلخی که در حوزه می‌افتد. یکی از آنها، کوچه و بازاری شدن مسأله مهم و خطیر مرجعیتی است که ولایت فقیه یکی از ثمرات و برکات آن بوده است. مرجعیتی که روزی شیخ انصاری(ره) و سعید العلماء(ره) برای رد آن به همدیگر نامه نگاری می‌کردند، اما امروز به یک بازی سیاسی تبدیل شده و روزنامه نگارانی که اعتقادی به اسلام و مرجعیت ندارند، برای آن قلم تیز می‌کنند و برای مرجعیت برخی چنان سینه چاک می‌زنند که گویا سلمان و مقداد بعد از پیامبر (ص) برای ولایت علی سینه سپر کرده اند!
🔹بیش از همه برایم جالب بود کسانی که از بی حساب و کتاب بودن انتخاب مرجع سخن می‌گفتند، استدلالشان این بود که در کل تاریخ شیعه رویه این بوده است و هیچ نهاد ولو حوزوی و متشکل از خود علماء هم حق انتخاب مرجع نداشتند و این مساله خود به خود اتفاق می‌افتاده است! این استدلال خیره کننده، ناخواسته و به کرات آیه شریفه «قد وجدنا علیه آباءنا» را در ذهنم تداعی می‌کرد. یعنی انبیاء وقتی مردم را به وجدانیاتشان فرا می‌خواندند و می‌گفتند: سنگی که با دست خود ساخته‌ای صلاحیت عبادت و توسل ندارد، در پاسخ تنها می‌شنیدند که«ما پدرانمان را بر بندگی بتها یافتیم» آیا در اصول فقه آقایان به حجیت رویه اجتماعی فقهاء رسیده‌اند و ما از آن بی خبریم؟! اگر یک سهل انگاری واضح آن هم در یک مسأله بسیار خطیر به اندازه یک تاریخ امتداد یافت، مشروعیت ساز می‌شود یا بر قباحت آن می‌افزاید؟

🔹باید از این آقایان پرسید برای شما قابل قبول است که سپورهای شهر بی حساب و کتاب باشند و هر کسی دلش خواست یک سپور بردارد و قسمتی از شهر را تمیز کند؟ تصور کنید چه اتفاقی خواهد افتاد اگر تنها سپورهای شهر یله و آزاد باشند. آنگاه به این مطلب فکر کنید که مرجعیت شیعه که به قبول خود آقایان خطیر‌ترین منزلت در عصر غیبت است، یله و رها باشد؟ مگر نه این است که هر چه جایگاه حساس تر شد، طمع دنیا طلبان و قدرت خواهان در آن بیشتر می‌شود و به جهت خطیر بودن محتمل، احتمالات خرد هم کلان می‌شود؟ اگر مرجعیت حساس است و مهم، اگر در معرض دست آویزی دنیا طلبان است که هست، چرا باید رها و بی حساب و کتاب باشد؟ خدای متعال نبوت را رها نکرد. بلکه خود نبی و رسول و امام را معین می‌کرد. و شخصاً نیز بر آن مراقبت داشت و می‌فرمود: اگر بخواهد سخنی را بر ما ببندد، رگ گردنش را قطع می‌کنیم. حضرات معصوم هیچ گاه در زمان خود کسی را نصب نکردند الا اینکه بر او نظارت داشتند. نظارت حضرت امیر (ع) بر منصوبین خودشان یا امام زمان (عج) بر نواب اربعه و حتی وکلای دوردستشان که تفصیل آن در «موسوعه توقیعات الامام المهدی» آمده است.

🔹یعنی رویه خدای متعال یک رویه معقول است و همین طور اولیای او. با این حال چرا مرجعیت باید در نامعقول‌ترین سبک قابل تصور پیش برود و به این سهل انگاری تاریخی افتخار هم بکنیم. به ویژه در عصر جدید که طمع‌ها در این‌ نهاد حساس بیشتر شده است و سرویس‌های جاسوسی به طور خاص برای آن پرونده‌های مفصلی باز کرده اند.

🔹در پایان به اساتید و طلاب جوان عرض می‌کنم که ما در حوزه با جماعتی طرف هستیم که می‌فهمند که سپور محل باید حساب و کتاب داشته باشد اما نمی‌فهمند که مرجعیت باید حساب و کتاب داشته باشد. نمی‌فهمند که در عصر پیچیده مدرنیته، از اعظم فرائض است که نهادی برخواسته از خود علماء به انتخاب مرجع اقدام کند و خود نیز از آن حراست کند تا گرفتار انحراف نشود و مورد سوء استفاده قرار نگیرد. کما اینکه این کار درباره ولی فقیه در قالب مجلس خبرگان انجام می‌گیرد.
🔹از این فکر بر می‌آید که همه طلبه‌ها را در یک نظام آموزشی تک رشته‌ای قرار بدهد و با تحکم بر همگان حکم براند.

🔺در پایان این مصیبت بزرگ را به محضر آیت الله العظمی بروجردی بزرگ(ره) تسلیت عرض‌ می‌کنم که در خاندان ایشان به وقوع پیوست.

▪️محمد تقی اکبرنژاد

📅۹۸/۰۵/۲۹