ساده گویی فقه و اصول؛ ضعف یا قوت
خداوند در قرآن میفرماید که ما هیچ رسولی را نفرستادیم مگر به زبان قومش «و ما ارسلنا من رسول الا بلسان قومه» من عقیده دارم که ساده گویی و ساده نویسی، اصل مهمیاست که بسیار هم کارگشا و مفید است. در محیط های ما، این هنر هنوز جای خود را نیافته است و حتی برخی آن را عیب هم میدانند! اگر مدرسی پیدا شود که مباحث را ساده و شفاف کند، میگویند سطح درسش پایین است!… گاهی اغلاق در عبارت است نه در مطلب، متاسفانه گاهی هنر ساده گویی و شفاف سازی را عیب میدانند و مغلق گویی را نشانه سنگینی مطلب و سواد بالای گوینده میشمرند. یکی از مدرسان فلسفه که همه میشناسیم، به منبریهایی که برای تبلیغ به شهر و دیارشان می رفتند، توصیه میکردند که یک سوم منبر خود را به حرفهایی اختصاص دهید که مردم نمیفهمند . اگر مردم، همه حرفها و گفتههای شما را بفهمند، شما را متهم به بی سوادی میکنند![۱]
[۱] «گامی به سوی تحول»، نوشته سید حمید رضا حسنی و مهدی علی پور، ص ۲۹۸ آیت الله ناصر مکارم شیرازی