انتقاد شیخ انصاری از رسائل و مکاسب!
خاطره ای از آیت الله جناتی:
من خودم در نجف از مرحوم آقای شاهرودی و مرحوم آقای سید عبد الهادی شیرازی شنیدم که میگفتند: این کتابها در اصل یاداشتهایی بودند که شیخ آنها را به مجلس درس خود میآوردند و بر اساس آنها تدریس میکردند و پس از آن این یاداشتها جمع آوری و بررسی شد و سپس در قالب کتاب رسائل و مکاسب به چاپ رسید، حتی خود شیخ، زمانی که بحث ظن رسائل چاپ شده بود، ناراحت شده و به انتقاد پرداخته بود.[۱]
[۱] جایگاه شناسی علم اصول «گامی به سوی تحول»، نوشته سید حمید رضا حسنی و مهدی علی پور، ص ۳۴۰، مصاحبه با آیت الله ابراهیم جناتی
با عرض سلام ممنون از این که نکات خوبی را مرقوم می دارید/ دو نکته در رابطه با این مطلب : اولا با توجه به خاطره ای که ذکر کرده اید مرحوم شیخ از مکاسب انتقاد نکرده بلکه فقط از رسائل آن هم نه از همه آن بلکه بحث ظن آن که در این صورت باید تیتر را اصلاح کرد / ثانیا تیتر های این تیپی که شاید بیشتر مناسب فضای ژورنالیستی می باشد برازنده چنین بحث و سایتی نیست ضمن این که ممکن است هم از حدود تقوی و انصاف بیرون باشد و واقعیت را دور از انصاف و همه جانبه گری و به صورت کاریکاتوری نمایش دهد با این تیتر شاید تنها ضعف رسائل و مکاسب برداشت شود که ممکن است دور از واقع باشد
در کل اگر به مطلبی می پردازید سعی کنید همه جانبه باشد نه فقط یک طرفه قضیه آن هم با تیترهای نه چندان مناسب طلبگی
با سلام خدمت شما برادر ارجمند و تشکر فراوان از پیامی که ارسال فرمودید. در کارهای رسانه ای یکی از امور متداول استفاده از تیترهایی است که به نحوی ایجاد جذابیت می کند. البته خط قرمز این مساله پرهیز از نشر اکاذیب یا توهین و جسارت و مسائل منافی اخلاق رسانه ای است. در مطلبی هم که شما اشاره فرمودید، قصد ما ضمن استفاده از این هنر رسانه ای، این بوده است که به مخاطب گوش زد کنیم شاید اگر مثلا جناب شیخ انصاری (رضوان الله تعالی علیه) هم اکنون در قید حیات بودند اجازه نمی دادند کتبی که در واقع تقریرات درس خارج ایشان است و شاید ایشان فرصت بازبینی و رفع اشکالات احتمالی آنها را هم پیدا نکرده اند، با این تعبد و شدت در دروس سطح حوزه ها مورد استفاده قرار گیرد. علی کل حال قصد نویسنده ی این مطلب هم اشاره به این مساله بوده است و خدایی ناکرده قصد جسارتی در بین نبوده است. موفق باشید.
به نظر من اصلا قرار دادن تقریرات درس خارج به عنوان کتاب درسی یک کار از بیخ و بن غلطی است که خود شیخ هم متوجه آن شده بود ولی گمان نمی کرد اینگونه شود مثلا همین جواهر الکلام که مولفش فرمود من این کتاب را فقط برای خودم نوشتم و گمان نمی کرد .....