اشاره

آیة الله مومن قمی، عضو شورای نگهبان از دوره اول تا کنون می باشد. وی در بخشی از مصاحبه ای که با مجله ی فقه اهل بیت (ع) داشته به نیازهای حوزه اشاره می کند و وضعیت موجود را مطلوب نمی داند. سایت فقاهت بدون هیچ تصرفی آن را برای خوانندگان بازنشر می کند.

به فرموده مقام معظم رهبرى، مسايل مورد نياز جامعه و نظام اسلامى كه حوزه بايد پاسخ گوى آنها باشد، بسيار است و حوزه، با وضعيت فعلى نمى ‏تواند پاسخ گوى آنها باشد. اكنون، همين مجمع فقهى جدّه، كه جمهورى اسلامى ايران هم، در آن عضويت دارد و من تا كنون، سه مرحله در آن شركت كرده‏ ام، انصافاً موضوعات خوب و نوعاً جديدى در آن مطرح مى‏ شود كه پاره‏ اى از آنها، نه تنها براى حوزه ما، كه براى دست اندركاران اجرايى نظام نيز، تازگى دارد. هرچند در تحقيق اين موضوعات خيلى عميق نيستند، ولى‏ در طرح موضوعات و ارائه مشكلات فقهى جامعه امروز، حقاً كار مى‏ كنند و مسايل جديدى را براى تحقيق عرضه مى‏ دارند.

حوزه ما، بايد به استقبال اين مسايل و موضوعات برود و همان گونه كه شايسته فقه غنى شيعه است، متقن و مستدل، پاسخ دهد. همان طور كه تا به حال، نمايندگان جمهورى اسلامى ايران، با حضور علمى دقيق خود، موجب تحسين شركت كنندگان شده‏ اند.

در حوزه‏ ها متاسفانه به بحث و بررسى روى اين گونه موضوعات، روى خوش نشان داده نمى ‏شود. شنيدم، حضرت آية اللّه آقاى وحيد، روزهاى پنج‏شنبه، جلسه‏ اى دارند كه گروهى از فضلاى درسشان شركت مى‏ كنند و فروعات فقهى را به بحث مى‏ گذارند. يك روز پنج‏شنبه، مجموعه‏ اى از سؤالات و موضوعاتى را كه در مجمع فقهى جدّه بنا بود طرح شود، برداشتم و خدمت ايشان رفتم. در همان جمعى كه فضلاى درس ايشان هم حضور داشتند، به ايشان عرض كردم اينها موضوعاتى هستند كه در مجمع جدّه بناست مطرح شوند و ما هم آن جا حضور داريم. خوب است جناب عالى اين موضوعات را به بحث بگذاريد، تا پخته‏ تر و متقن‏ تر گردد و ما هم بتوانيم قوى‏ تر و محكم‏ تر حرفهاى خود را بزنيم. كه اين، هم مايه آبروى جمهورى اسلامى خواهد بود و هم بيانگر قوت فقه شيعه. ولى متاسفانه، تاكنون پاسخى و عكس العملى مشاهده نشده است. (مجله فقه اهل بيت(ع)، ش۲، تابستان۱۳۷۴، ص۲۴۸)

نگارنده: هر چند این مصاحبه مربوط به سالها قبل است، لکن متاسفانه از آن روز تا امروز، هرچند بر عِده و عُده ی موسسات علمی و مراکز تحقیقی اضافه شده، اما تغییر آنچنانی در مسلک و خروجی حوزه به چشم نمی خورد که باعث تفاوت آن با بیست سال پیش باشد.