هر مسئله باید فروع فقهی متعدد و ملموس داشته باشد. اصولی را  می‌توان گفت کاربردی است که چندین فرع فقهی به آن متکی باشد. پاره‌‌ای از مسائل اصولی است که بعد از گفت و گوی فراوان و بحث و جدل‌های بسیار، تازه باید دنبال نتیجه برای آن باشیم!…

من چندان به ثمره‌های علمی‌ که خالی از فایده عملی‌ هستند، اعتقادی ندارم مگر در موارد استثنایی. صرف وقت در مباحث و مسائلی که کاربردی ندارند و نمی‌توان از آنها در جایی استفاده کرد، نوعی اتلاف عمر است که شاید خداوند هم به آن راضی نباشد.[۱]

[۱]  «گامی ‌به سوی تحول»، نوشته سید حمید رضا حسنی و مهدی علی پور، ص ۲۹۹، مصاحبه با آیت الله ناصر مکارم شیرازی