?شکی در این نیست که حساب خواص از عوام جداست. طلبه ای که ده سال و بیشتر در حوزه علمیه قم تحصیل کرده است جایگاهش کجاست؟ در میان خواص؟ شاید بگوییم نه!
?اما آیا وقتی در میان خواص جای نگرفت، باید او را در جرگه عوام قرار داد؟!
?نگاه صفر و صدی نشان از تفصیلی نشدن ذهن دارد و البته که نگاه صفر و صدی یکی از ويژگی های بارز عوام است!
?هیچ طلبه ی صاحب درکی هنگام روبه رو شدن با یک اندیشه جدید خود را نمی بازد و همچون طرفداران حرکت های پوپولیستی، چشم و گوش بسته مطیع نمی شود. ده سال تحصیل در حوزه، حداقل برای فهمیدن این مطلب کافی است “که دست بالای دست بسیار است”! سالها صرف عمر در حوزه لااقل به طلبه یاد داده است که صرفا طلای محتمل را جمع کند تا در نزد طلاشناسی دیگر محک بزند.
?طلبه ی نسل انقلاب تشنه فهمیدن اندیشه برتر و کارآمد است و صد البته که قدرت فهمیدن و سنجش دارد؛ وگر نه باب آموزش علم بسته می شد. و هزار البته که برای فهمیدن بیشتر نیاز به یاری استاد و پیر راه است.
?اما فراموش نکنیم که ماهیت علم از سنخ تعبد نیست، بلکه از سنخ درک نفسانی است. استاد دست طلبه را در دست علم قرار می دهد و این خود یک هنر فاخر است؛ با وجود این، در نهایت این طلبه است که باید قابلیت اندیشیدن و درک داشته باشد وگر نه ده سال که هیچ! هزار سال هم که درس خارج برود چیزی بر او افزوده نخواهد شد.
?به اساتید بزرگواری که نگران طلبه ها هستند اطمینان می دهم که طلاب سطح عالی سخنی را بدون مطرح شدن در سطح تخصصی و محک خوردن آن نخواهند پذیرفت و دنیا و آخرت خود را بر آن بنا نخواهند کرد. سخن هیچ کس، جز خدا و نمایندگان معصومش، از این قاعده مستثنی نیست.
?باید قبول کنیم که برای بازیابی نشاط و پویایی علمی حوزه یک راه بیشتر پیش روی ما نیست:
?کرسی های آزاد اندیشی!
?تنها نه از این جهت که توصیه هزارباره رهبر عزیزمان است، بلکه به خاطر اینکه خودمان هم با تمام وجود ضرورت آن را احساس می کنیم؛ زیرا هجو و قضاوت کلی هیچ چیز را مشخص نمی کند.
?ما منتظر کرسی های واقعا آزاد اندیشانه هستیم تا سرآمد اندیشه ها خودنمایی کنند.
?بیایید اولین مناظره وکرسی آزاد اندیشی جدی را بین دو استاد عزیز برگزار کنیم:
?بین استاد عصاری (زید عزه) و استاد اکبرنژاد (زید عزه)
?بیایید از آسیب های خرد گفتگوی علمی نهراسیم و باور کنیم که کرسی های آزاد اندیشی مقدس هستند.
نویسنده: محمد وحیدی نژاد