مدارا و نرمش در تحول خواهی، تا کجا؟؟!!
برای اعتلای کلمه ی حق، طرف مقابل هم (باطل) باید حق پذیر باشد./ حوزویانِ تحول خواه تا کی باید با زبان نرم و با مدارا و رعایت جایگاه حقوقی و حقیقی، با جریان مقابل تحول سخن گویند؟/ مرز مدارا کجا تمام می شود؟
شکی نیست که در برخورد با کسی که خلاف حق می گوید، باید با نهایت ادب سخن گفت. نیز توجه به جایگاه حقوقی و حقیقی طرف مقابل واجب است و نباید آبروی او لطمه ای ببیند. به عبارتی دیگر گناهش را پای شخصیتش نگذاریم. گناه را مذمت کنیم اما فاعل گناه را نه.
اما این شرط تنها برای برچیدن باطل و اعتلای کلمه ی حق کافی نیست. طرف مقابل هم (باطل) باید روحیه ی حق خواهی داشته باشد و به محض اینکه به اشتباهش پی برد، توبه کرده و در برابر حق سر تسلیم فرود آورد. شاید شما هم زیاد تجربه کرده اید که گاهی در برخورد با باطل وقتی ذره ای مدارا می کنید و نرمی نشان می دهید، طرف مقابل –در نود درصد موارد- به جای اینکه دست از باطل خویش بردارد، جسارتش بیشتر می شود. نه تنها گفتار محترمانه ی شما را مودبانه جواب نمی گوید که بر الاغ بی ادبی لَم داده و مسخره و هووو می کند. و بدتر اینکه خود را حق می داند و تو را ناحق. مثل اینکه مدارای در رفتار شما جای اینکه تاثیر در حق پذیریش گذارد، بر پُررویی و جسارتش افزوده. گویا تواضع و ادب شما، او را متکبر و بی ادب کرده. او حمله می کند و ما تازه می شویم مدافع. او می شود طلبکار و ما بدهکار. نگارنده در این موقع تنها به یاد کلام امیرالمومنین(ع) در خطبه ی ۱۶۶ نهج البلاغه می افتد که می فرماید:
اَ يُّهَا النّاسُ لَوْ لَمْ تَتَخاذَلوا عَنْ نَصْرِ الْحَقِّ وَ لَمْ تَهِنوا عَنْ تَوْهينِ الْباطِلِ، لَمْ يَطْمَعْ فيكُمْ مَنْ لَيْسَ مِثْلَكُمْ وَ لَمْ يَقْوَ مَنْ قَوىَ عَلَيْكُمْ./ اى مردم! اگر در يارى حق كوتاهى نمى كرديد و در خوار ساختن باطل سستی نمى نموديد، كسانى كه همپايه شما نيستند، در شما طمع نمى كردند و هيچ قدرتى برشما مسلط نمى شد. (نسخه ی صبحی صالح، ص۲۴۱)
درسی که این سخن نغز مولای متقیان دارد این است که هرچه عقب بنشینی، طرف مقابلت جلو می آید. و برعکس؛ هرچه ترس و واهمه را کنار بگذاری و باطل را رسوا کنی، دیگر جرات عرض اندام ندارد. دیگر طمعی در تو نخواهد داشت.
اما سوال نگارنده به عنوان یک طلبه ی تحول خواه: حوزویانِ تحول خواه تا کی باید با زبان نرم ، با مدارا، احترام و رعایت جایگاه حقوقی و حقیقی، با جریان مقابل تحول سخن گویند؟ کجا مرز مدارا تمام می شود؟ مگر نه آنکه حضرت آقا نکاتی را از بیست سال پیش تا به حال، درباره تحول و مسائل جاری حوزه فرمودند و هنوز اندکی از آنها عملی نشده؟ دیگر داد ایشان درآمده و مطالبه ی اصل وظیفه ی حوزه را می کنند که «انقلابی ماندن» است. آیا این نرمش در گفتار و خواهش هنوز باید ادامه داشته باشد تا شاید مسئولان تأملی کنند و اگر صلاح دانستند سری تکان دهند و محلی بگذارند؟!!
نویسنده: هادی چیت ساز