اینطور نیست که این ذخیره تمامنشدنی باشد
مقام معظم رهبری(زید عزه)در موارد متعددی حوزه و حوزویان را به ذخیره هزار ساله روحانیت شیعه متوجه نموده وبارها به وظیفه حوزویان فعلی در راستای حفظ این ارزش عظیم توصیه نموده اند.در این نوشتار برآنیم که گوشه ای از این بیانات را برای شما نقل کنیم:
آنچه امروز در صحنهی جمهوری اسلامی به وسیلهی روحانیت ظهور کرده است، نمیشود آن را به حساب روحانیون زمان و عصر ما گذاشت و گفت روحانیون این زمان، این هنر را کردهاند. اینطور نیست. آنچه روحانیون این زمان انجام دادند، استفادهی خوبی بود که از ذخیرهی هزارسالهی آبروی روحانیت کردند. روحانیت شیعه، در طول هزار سال به مرور دهور، گنجینهی عظیمی از آبرو و حیثیت و وزانت به وجود آورده بود و در عصر ما، آن بزرگمرد عظیمالشأن، آن امام بزرگوار و شخصیت استثنایی و دیگر کسانی که در کسوت روحانیت بودند و در این راه حرکت کردند، از آن گنجینه بهترین استفاده را کردند.
اما اینطور نیست که این ذخیره تمامنشدنی باشد. اوّلاً باید این ذخیره حفظ شود، ثانیاً بر آن افزوده گردد. اگر خدای نکرده بر اثر بیتوجهیها، غفلتها، وقتنشناسیها، وظیفهنشناسیها و منحرف شدن از خط معمولی روحانیت در طول هزار سال، آن ذخیرهی هزارساله آسیب ببیند؛ آن الماس گرانبهایی که بر اثر گذشت قرنها و عصرها و دورهها و مجاهدتها و اخلاصها بهوجود آمده بود، خدشهدار شود، یا بشکند، باز روزگار زیادی لازم خواهد بود، تا بشود آنچنان ذخیرهیی را فراهم آورد. پس، در این روزگار، اولین بایدِ ما معممان و متزیّیان به زیّ علم و روحانیت، حفظ آن آبرو و حیثیت هزارساله است که بحمداللَّه در طول دوران انقلاب، این آبرو مضاعف شد و چهرهی روحانیت شیعه، به خاطر گذشت و فداکاری، درخشندگی پیدا کرد.(بیانات در دیدار جمعی از روحانیون۱۳۶۹/۱۲/۲۲)
تکلیف ما جامعهی روحانیت – که بنده هم طلبهیی در این مجموعهی عظیم روحانی هستم – این است که هرچه توان داریم، بر استحکام معنوی جامعهی علمی روحانیت بیفزاییم. علمای محترم در این زمینه، عملاً و فکراً و مشیاً و زیّاً وارد شوند؛ زیرا آبروی روحانیت، آبروی اسلام و انقلاب – بخصوص آبروی امام – است.(بیانات در مراسم بیعت طلاب و روحانیون۱۳۶۸/۰۴/۰۴)
ایشان در جای دیگر به عظمت امام خمینی اشاره میکند و از اینکه عده ای این عظمت را نمیفهمند،به شدت احساس تاسف میکند:
قشر روحانی باید خودش به فکر خودش باشد؛ به فکر آن ذخیره باشد؛ به فکر آن آبرو باشد. قاعدتاً هم هست؛ اما میشود بر آن آبرو افزود؛ همچنانی که امام بزرگوار ما، آن هم بر آبروی هزار سالهی روحانیت افزود. امام، آبروی روحانیت را از زمان شیخ مفید تا امروز – هرچه بود – مضاعف کرد و بالا برد. قدرت روحانیت را در مقابله با بدیها و ظلم و جور نشان داد؛ که یک عالم چگونه میتواند وارث موسی و عیسی و ابراهیم علیهم السّلام و پیغمبر خاتم صلیاللَّهعلیهوآلهوسلم باشد. اف بر کسانی که قدر این نقش عالی آن بزرگوار را نمیدانند و خیال میکنند نسبت به روحانیت، دلسوز یا علاقهمندند! اف بر جهالت و بر غفلت اینها، که چطور نمیدانند و نمیفهمند ارزیابی صحیح چگونه است!؟(بیانات در دیدار جمعی از روحانیون۱۳۷۱/۱۱/۲۵)
این بحث ادامه دارد…